21 juni de weg naar Leboreiro

21 juni de weg van Portomarín naar Liboreiro.
We zijn vanmorgen een beetje uit ons bed gevallen. Om 5.45 uur opgestaan en om 6.20 de duur uitgegaan. Het is nog een beetje donker maar dan zie je het beste hoe de natuur ontwaakt. De mist hangt nog in tussen de bergen, wat een prachtig gezicht. De bedoeling is om vandaag 24 km te wandelen maar dat is altijd een voorspelling en kan van alles gebeuren onderweg dat dit veranderd. We horen de koekoek roepen in de ochtend stilte. Dat horen wij in Wilnis niet. Het terrein is erg “heuvelachtig” maar dat zijn we de laatste tijd wel gewend. We hebben de pas er goed in en schieten lekker op. Met 2 uur zijn we 9 km verder in het plaatsje Gonzar en daar eten we ons eerste broodje. We zijn zo te zien de eerste maar als we er even zitten stroomt de tent vol. Het is een klein dorpje met één kroeg die uitstekend loopt. Elke morgen bom vol zegt de eigenaresse. We merken nu dat de km paaltjes langs de route en die in ons boekje toch wel verschillen. We houden die van de paaltjes maar aan. We komen een bekende van de camino tegen uit Zwitserland en hij wil een foto van ons maken. Nou, dat heeft hij gedaan ( zie foto ). Het begint iets te regenen en onze regenjassen moeten weer aan. Op dit moment, het is nog vroeg, zijn er nog niet zo veel fietsers op de weg. Dat is wel prettig op die smalle paden met dikke keien. We stijgen nog naar een hoogte van 680 meter naar het dorpje Ventas de Narón waar we een pauze nemen. We zitten al op ruim 12 km en het is nog erg vroeg. We denken er aan om door te lopen en niet in Palas de Rei te stoppen maar eerst daar maar zien aan te komen. Het lopen gaat ons zeer gemakkelijk af en we hebben geen enkele moeite om een grotere afstand te overbruggen. Marietje heeft een beetje ruzie met haar rustas, het zit niet lekker en het irriteert haar een beetje. Alle touwtjes weer iets veranderd en tenslotte vind ze het wel weer goed zitten. Ja, z’n ding moet wel “lekker”op je rug cq heupen zitten. We zien overal kleine torentjes op een verhoging staan en weten niet wat dat is. Naslag wek verteld ons dat ze hier maïs in drogen voor eigen gebruik. Als we in Palas de Rei aankomen is het 12.30 uur en we hebben er 24 km opzitten volgens de paaltjes. We eten even een bocadillo en drinken een kop koffie. Zullen we dan toch maar hier blijven? We gaan naar de Albergue die ons wordt aanbevolen door de ANWB en daar vinden we de hond in de pot. Hij is al vol. Nou dan een andere proberen verder op en we lopen het dorp weer uit. Geen Albergue te zien en we lopen al weer lekker. We besluiten terplekken dan maar door te lopen naar Leboreiro een klein gehucht ruim 7 km verder. Nu komen ons de verlate fietsers weer achterop. Niet één maar soms wel met 6 of 8 tegelijk en met een rotgang over die smalle paatjes,. Levens gevaarlijk. Een vrouwtje die het ook wil proberen valt bijna van haar fiets en durft niet verder te fietsen tot ze weer op de gewone weg is. Nu lopen wij hun voorbij. Toch maar gaan lopen of een andere weg nemen die voor de fietsers bestemd is. Het wordt al wat later en in het laatste dorpje komen we een fles water want Marietje heeft haar drinkzak leeg. We komen aan in het gehucht Leboreiro en vragen naar de enige Albergue die er moet zijn. De plaatselijke kruideniers vrouw verteld ons hij de tent gesloten heeft. De volgende Albergue is 10 km verder, dus z’n 2,5 uur lopen. We hebben er nu al 34 km opzitten, dat wordt nog wat. Het vrouwtje neemt ons mee naar buiten en wijst ons naar een wit huis en zegt dat we daar even achter om moeten lopen en die vast nog wel plaats voor ons heeft. Zo gezegd zo gedaan. Het is een klein hotelletje in een heel oud opgeknapt huis. We kunnen natuurlijk blijven slapen. Heerlijk. Onze kamer is voorzien van een bad en we slapen nu eens weer alleen. Snel douchen en dan naar beneden om te eten. Nu we op een afstand van 54 km van Santago zijn, denken we er over om het in 2 dagen te doen maar we moeten wel zeker weten of op de helft nog een Albergue is. De vrouw gaat voor ons op onderzoek uit en vind er een in Santa Irene. Zal ik even bellen of ze ruimte voor jullie willen reserveren vraagt ze? Graag natuurlijk. Ze doet dit voorons en het is geregeld. Als we morgen maar voor 17.00 uur daar zijn. Dat is goed maar dan moeten we morgen er wel weer vroeg uit. 6.00 uur. Kan dat vragen wij? Zij knikt en wij zijn weer blij. We gaan nu slapen want morgen gaan we dan toch weer 34 km lopen en zondag 20 km om in Santiago de Compostella aan te komen. Maandag is het feest van St, Jan en dan is er een mis om 11 uur die we dan bezoeken.
Wij wensen iedereen een prettig weekend en tot schrijft (morgen)
Groet Marietje en Gerard.